събота, 13 ноември 2010 г.

Алегория

В един момент от своя живот
всеки заприличва на кучето си.
(Ах, ако няма такова!)

О, верни приятелю,
не следвай стъпките,
изминали другите ти лица.
Едно е, да погледнеш смело напред,
друго, да сложиш шапчица - невидимка.

Колкото и гъста брада да носиш,
няма да заприличаш на лъв.
На него зъбите ще окапят от старост,
на теб – от вроден страх.

И когато се оглеждаш в огледало,
и разпознаеш собствения си триптих,
недей да лаеш от удоволствие!

Няма коментари:

Публикуване на коментар